– Całe rzesze osób pracowały nad Kościołem Pokoju, nad jego kształtem i wystrojem. Wciąż odkrywamy nowe nazwiska – mówi Ryszard Wójtowicz.

To nie primaaprilisowy żart: jest białoszary, ma podwiniętą trąbę i stoi w rozległej dolinie naprzeciw białej owcy, na tle krajobrazu z rzeką i lasem.

Empory, loże, małe organy… Niebawem każdy będzie mógł zobaczyć z bliska miejsca w Kościele Pokoju dotąd dostępne tylko dla specjalistów. Wirtualny spacerowicz będzie mógł zatrzymać się na ośmiu punktach obserwacyjnych i przyjrzeć się szczególnie interesującym detalom.

Miniaturowy odlew placu Pokoju stanie latem tego roku w pobliżu kościoła. Na dotykowej makiecie przeznaczonej m.in. dla osób niedowidzących i niewidomych znajdzie się kościół w skali 1 do 120, plebania, dawny dom dzwonnika, dawna stróżówka, dzwonnica, dawne gimnazjum ewangelickie, dom mieszkalny, trzy duże kaplice cmentarne, ścieżki oraz okalający całość mur wraz z niektórymi epitafiami. Na budynku świątyni będzie można wyczuć pod palcami nie tylko kształt obiektu, drzwi, okna czy detale, ale nawet charakterystyczne belki szachulcowe.

Dwa duże drewniane epitafia i sześć tarcz herbowych z Kościoła Pokoju trafiło do podwrocławskiej pracowni Danuty i Ryszarda Wójtowiczów.

Rozpoczęły się prace nad renowacją ponad 50 skrzyneczek na śpiewniki i książeczki do nabożeństwa, które znajdują się w ławkach oraz na odwrociach balustrad lóż i empor.

XVIII-wieczny żyrandol po konserwacji ponownie zawisł w Kościele Pokoju. Efekt jest olśniewający. – Wygląda jak jedna wielka rozświetlona choinka, pełna blików i blasków – opowiada Sławomir Oleszczuk, konserwator i artysta szkła, który pracował nad nim ponad pół roku.

Prace na środkowym poziomie Hali Polnej są już niemal zakończone, natomiast przez najbliższych pięć miesięcy specjaliści będą zajmować się jej górnym poziomem.

Deskowe, polichromowane obudowy belek konstrukcji dziewięciu stropów i mieczy nad środkową częścią pierwszego piętra Hali Polnej są już po wszystkich uzupełnieniach barwnych i warstw złota.

Trwają prace konserwatorskie nad XVIII-wiecznym żyrandolem z Hali Chrztów. – Dorobiliśmy pierwsze zawieszki, tzw. prasówki, które były zawieszone na szklanych prętach.