Jest oddalona od kościoła, ponieważ Habsburgowie nie zgodzili się, aby posiadał on wieże, dzwonnicę i inne dominujące elementy. Dopiero po zawarciu Ugody Altransztadzkiej wzniesiono w 1708 r. szachulcową konstrukcję. Z trzech XVIII-wiecznych dzwonów zachował się tylko średni, przeniesiony do świątyni. Dzwonnica rozbrzmiewa teraz dźwiękiem trzech nowych dzwonów oraz karylionu, który codziennie wygrywa melodie pieśni ewangelickich (g.9.30, 11.30, 15, 18). Jej wnętrze przeznaczyliśmy na galerię i pracownię świdnickiego malarza Jacka Sikory. Warto przekonać się, jak współczesne malarstwo współgra z dawną architekturą.

To pensjonat z niepowtarzalnymi pokojami, w historycznym wnętrzu. Zapraszamy do noclegów w dawnym liceum ewangelickim z 1708 r., które ukończył m.in. Carl Langhans, architekt Bramy Brandenburskiej w Berlinie.

W dawnym budynku plebanii mieści się Dolnośląski Instytut Ewangelicki, w którym zgromadziliśmy osiem tysięcy woluminów: starodruki, kolekcję dwustu Biblii, z których najstarsza ma blisko 400 lat, rękopisy, księgi parafialne, pamiętniki. Zbiory, których niezwykłość polega na ciągłości, od XVII aż po XX wiek, tworzą jedno z największych archiwów luterańskich w Polsce. W barokowych wnętrzach plebanii prowadzimy także warsztaty edukacyjne.

Regionalne pierniki, konfitury, chleby, sery i wędliny… Warto spróbować ich smaku w kawiarence, która mieści się w najmniejszym budynku na placu, w dawnym domu stróża. W XVIII w. mieszkał tu także Benjamin Schmolck, najbardziej znany z tutejszych pastorów, autor tysiąca pieśni wciąż śpiewanych na ewangelickich nabożeństwach. Latem zapraszamy do ogrodu z fontanną, a zimą do delektowania się smakami i niespiesznym czasem przy kominku.

Dom dzwonnika zamieniliśmy na Centrum Promocji i Partnerstwa UNESCO, gdzie eksponujemy stałą wystawę „Wiara jak serce ze spiżu. Skarby Kościoła Pokoju w Świdnicy”. To okazja, żeby zobaczyć dzieła malarzy, złotników, medalierów i snycerzy, o dużej wartości historycznej i artystycznej, m.in. misy norymberskie, naczynia liturgiczne, Biblie, muzykalia. Wcześniej do tych bezcennych artefaktów mieli dostęp tylko naukowcy, teraz prezentujemy je wszystkim zainteresowanym.

Jedna z niewielu zachowanych ewangelickich nekropolii na Śląsku służyła parafianom od początku istnienia kościoła. W 1957 r. pochowano tu Herberta Rutza, ostatniego niemieckiego pastora. To był ostatni pogrzeb na cmentarzu, który jest miejscem pochówku świdnickich osobistości, pastorów, notariuszy, znamienitych mieszczan, m.in. rodziny Schlagów prowadzących znaną firmę organową. Podczas Wiosny Ludów we wspólnej mogile pochowano poległych w Świdnicy ewangelików i katolików. Barokowe i rokokowe nagrobki to kamienne dzieła sztuki. Kilkadziesiąt z nich odnowiliśmy w ostatnich latach, część wyeksponowaliśmy wokół kościoła. To pierwsza od ponad stu lat tak duża renowacja.