Kto zbudował największą drewnianą barokową świątynię w Europie? Czym zasłużyli się bracia Czepko? Co możemy przeczytać na emporach? Co skrywa luterańskie archiwum? Odpowiedzi czekają w artykule poświęconym Kościołowi Pokoju, który w październiku ukazał się w „Encyklopedii Świdnicy”.
– Wymyślił ją w 2010 roku Waldemar Skórski, ówczesny wiceprezydent, który chciał stworzyć kompleksową publikację Świdnicy – opowiada Wiesław Rośkowicz, dyrektor Muzeum Dawnego Kupiectwa i jeden z redaktorów. To nietypowa encyklopedia: w formie segregatora, który co roku jest uzupełniany o kolejnych 96 stron w działach: „Wprowadzenie do dziejów Świdnicy”, „Środowisko geograficzno-przyrodnicze”, „Życie gospodarcze”, „Życie społeczne i kulturalne”, „Wojny i klęski żywiołowe”, „Wybitni i znani świdniczanie”, „Architektura i sztuka”, „Ikonografia i kartografia Świdnicy” oraz „Świdnica dzisiaj”. Kolejne, wydawane kwartalnie części trafiają bezpłatnie do 697 mieszkańców, którzy zgłosili chęć abonowania publikacji.
– Świdniczanie czytają, ale również sami piszą. Autorami są historycy, regionaliści zainteresowani badaniem dziejów Świdnicy, ale także osoby, które chcą podzielić się swoją wiedzą, np. pracownicy nieistniejących już zakładów pracy – opowiada Małgorzata Szwedo, redaktorka prowadząca. – Nie spotkałam się z tym, żeby jakieś z polskich miast miało encyklopedię w takiej postaci. Dzięki tej formie można ją stale uzupełniać, jest otwarta, żywa.
Dotąd zostało opublikowanych 108 artykułów dotyczących postaci, miejsc i wydarzeń. Wszystkie teksty są bogato ilustrowane, z wykorzystaniem archiwaliów zgromadzonych w Muzeum Dawnego Kupiectwa, zbiorach kościelnych, szkolnych, prywatnych. Projekt realizują Urząd Miejski i Towarzystwo Regionalne Ziemi Świdnickiej. Oprócz papierowego wydania, które subskrybenci odbierają w Miejskiej Bibliotece Publicznej, każdy może przeczytać encyklopedyczne hasła również w wersji elektronicznej: