9 marca 1752 r. znakomity rzeźbiarz August Gottfried Hoffmann otrzymał zlecenie na wykonanie nowego ołtarza do Kościoła Pokoju, który sam zaprojektował.

Był także autorem m.in. ołtarza dla kaplicy zamkowej na zamku Książ i rzeźb na dziedzińcu zamkowym, wystroju świątyń ewangelickich, a także ambony w Kościele Pokoju, ale największą sławę przyniosła mu praca nad ołtarzem dla tej świątyni. Został on wzniesiony z okazji jubileuszu stulecia fundacji kościoła. Na pierwszej kondygnacji, nad stołem ołtarzowym widać płaskorzeźbę z Ostatnią Wieczerzą, a pełnoplastyczne postacie powyżej to Mojżesz i arcykapłan Aaron uosabiający Stary Testament oraz Jezus, Jan Chrzciciel, apostoł Piotr i apostoł Paweł.

Pomiędzy nimi znajduje się scena Chrztu Chrystusa w Jordanie. Fryz oparty na sześciu korynckich kolumnach zdobi cytat z Ewangelii według św. Mateusza: „Dies ist mein geliebter Sohn, an dem ich Wohlgefallen habe” („Ten jest mój syn umiłowany, którego sobie upodobałem”). Na szczycie ołtarza, na księdze z siedmioma pieczęciami stoi baranek z chorągwią.

Autor tego monumentalnego dzieła urodził się w Dreźnie, był synem drezdeńskiego rzeźbiarza Johanna Christopha Hoffmanna i to w warsztacie ojca poznał tajniki zawodu. Do Świdnicy przyjechał podobno z miłości, zakochany w Annie Barbarze, córce świdnickiego rzeźbiarza Christopha Martina. Ożenił się z nią i został przyjęty do świdnickiego cechu stolarskiego. Miał prawo zasiadania na chórze stolarzy w Kościele Pokoju i został pochowany na tutejszym cmentarzu. Pozostawił po sobie także pamiętnik z lat 1732-1774.