Październik 1707 roku był bogaty w wydarzenia istotne dla edukacji w świdnickiej parafii. Pierwszego dnia tego miesiąca członkowie katolickiej rady miejskiej wręczyli przełożonym parafii ewangelickiej dokument cesarski dotyczący prawa do założenia szkolnictwa parafialnego i prawa do zatrudnienia dodatkowych duchownych przy Kościele Pokoju.

Tego samego dnia w parafii świdnickiej powołano sześcioosobowe prezydium szkolne, czyli komisję, która miała prowadzić sprawy związane ze szkolnictwem. Na jej czele stał pastor primarius, zwany odtąd także inspektorem szkolnym.

Już 3 października parafia ewangelicka zatrudniła dwóch pierwszych nauczycieli: magistra Friedricha Fincke i Davida Rothe, a dwa dni później rozpoczęła działalność tzw. Szkoła Niemiecka, czyli ewangelicka szkoła podstawowa. Zajęcia odbywały się początkowo w domu dzwonnika. 6 października pani von Zedlitz, właścicielka majątku w Pankowie, podarowała szkole dzwonek, którym oznajmiano początek i koniec lekcji.

Używano go także w trakcie pogrzebów, w czasie których uczniowie musieli obowiązkowo uczestniczyć i śpiewać. 6 i 7 października 150 uczniów Szkoły Niemieckiej po raz pierwszy wzięło udział w dwóch uroczystościach pogrzebowych, które uświetnili śpiewem.

10 października rada parafialna podjęła decyzję o podniesieniu rangi istniejącej szkoły do poziomu liceum, natomiast ostatniego dnia tego miesiąca powołano kolejnych nauczycieli. Byli to: Christian Thilo ze Złotoryi, Johann Petrus Beger z Miśni i Johann Anton Lucas z Wrocławia.